Lichtjesfeest

Het Hindoestaanse Divali-feest is voor mij gaan leven toen ik enkele maanden geleden vijf en zeventig jaar werd en ik die dagen een uitnodiging ontving de Divali-lezing te houden, zoals Ernst Hirsch Ballin die enkele jaren geleden hield. Aan mij de eer om de tweede Divali-lezing te verzorgen.

“Divali” betekent voor de Hindoestaanse Gemeenschap “vieren van het licht” en het is een prachtig gegeven dat de Hindoestaanse Gemeenschap in Nederland hierbij stil wil staan om geïnspireerd te worden bij wat hen in Nederland nu te doen staat.

Uitgangspunt van de lezing was “het bevorderen van het Hindoeïsme in Nederland volgens de principes en uitgangspunten van de Sanatan Dharm in het besef van het multiculturele en multireligieuze karakter van de Nederlandse samenleving”.

Vreugdevolle viering van het leven
Zelf ben ik in mijn leven toegegroeid naar de overtuiging dat leven en werken niet alleen bestuurlijke inspanning vergt, maar ook als belangrijke opdracht en richting gevende waarde: “de vreugdevolle viering van het leven”. Deze laatste woorden uit het Handvest van de Aarde kunnen niet nauwer aansluiten bij Divali. Zo duid ik Divali en weet mij hiermee verbonden.

Dit zinsdeel reikte ik aan omdat ik er van overtuigd was en ben dat er dringend behoefte aan meer spiritualiteit is; om mensen te bemoedigen. Daar is mijns inziens temeer behoefte aan omdat de media ons alsmaar ontmoedigende berichten rapporteren.

Our common future
Eind 2014 spreken wij over “Our Common Future”. Dat geldt wereldwijd, maar ook in Nederland; hoe hier samen te leven en de toekomst met en voor nieuwe generaties vorm te geven? Dat is een bestuurlijke maar ook een spirituele opdracht. De Hindoestaanse Gemeenschap in Nederland draagt hier aan bij door Divali te vieren.

Het is ondenkbaar dat wij Nederlanders, en u bent dat evenzeer als ik, toe zullen laten dat wij in beschaving achteruit zullen gaan, aanvaardend dat verdwaasde mensen zeggen geen boodschap te hebben aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Ik sprak hier uitgebreid over.

Echter, juist toen ik deze voordracht afrondde was er dat prachtige nieuws : “Twee activisten uit India en Pakistan krijgen de Nobelprijs voor de Vrede; voor het recht van meisjes op onderwijs en tegen kinderarbeid.

Daarmee ontvouwde zich een nieuw voorbeeld van de vreugdevolle viering van het leven.